Stefan Zweig'ın bu kitabı, dini ve manevi metinlerden esinlenerek kaleme aldığı menkıbelerden (efsanelerden) oluşur. Yazar, bu hikayelerde Rahel ve Yakup'un, Nuh Tufanı'nın ve Bhagavad Gita'dan bir savaşçının hikayelerini yeniden yorumlar. Bu eser, karakterlerin Tanrı'yı ve hayatın anlamını arayışlarını, vicdan azabını ve insan ruhunun karmaşıklığını inceler. Zweig, bu güçlü anlatılar aracılığıyla, inanç ve ahlakın kişisel yazgı üzerindeki etkilerini gözler önüne serer.