Feribe, Mazi İmha Merkezi'nde unutmanın ancak önce hatırlamakla mümkün olduğunu öğrenince şaşırır. Hatıralarından kurtulmayı beklerken, aklına bile gelmeyen yepyeni sorunlarla karşılaşır ve büyük bir çıkmaza girer. Roman, kişisel ve toplumsal bellek ekseninde ilerlerken, Feribe'nin hikayesi üzerinden okuru geçmişin oyunbaz gölgeleri arasında dolaştırır. Nermin Yıldırım, hayat karşısındaki çaresizliğimizi ve insanın kanmak istediği için kandırıldığı gerçeğini muzıp ve ironik bir dille gözler önüne serer.